Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΘΟΣ









Σήμερα έχω ανάγκη να μιλήσω για το πάθος ετσι όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ. Πάθος για εμένα είναι να προτιμάς μια ζωή που ίσως και να θυμίζει πληγή από μια ζωή που θυμίζει πλήξη .Πάντα πίστευα ότι αν δεν βυθιστείς στα πάθη σου δεν θα λυτρωθείς ποτέ από αυτά. Πίστευα επίσης και πιστεύω ότι απ' όπου δεν μπορείς να βγεις, να μπαίνεις μέσα μ' όλη σου την καρδιά!Και κυρίως το πιο σημαντικό- Γιατι να μην φτάσεις ως την άκρη του κλαδιού?εκεί δεν είναι πάντα ο καρπός???

.Σίγουρα πολλοί θα είναι αυτοί που θα διαφωνίσουν μαζί μου αλλά και τόσοι άλλοι που θα επικροτήσουν αυτές μου τις άποψεις.Κάποιοι σχεδόν ψιθυριστά θα τις παραδεχτούν στον εαυτό τους και θα κρυφοσυμφωνήσουν.Δεν νιώθω καμία ιδιαίτερη ανάγκη να πείσω κανέναν αλλά ούτε και να διαφωνήσω με κανέναν από όλους αυτούς.Άλλωστε υπάρχουν πολλά πράγματα που ακόμη και εγώ η ίδια παρατηρώ να αντικρούονται μέσα μου πολλές φορές…..Παρόλα αυτά στο συγκεκριμμένο θέμα στο πώς εγώ βιώνω, προσπαθώ να ζώ και αντιλαμβάνομαι την ένοια του πάθους και οτιδήποτε γύρω από αυτό είναι κάτι που μένει ακλόνητο μέσα μου για πολλά χρόνια τώρα………….

Χθές βράδυ έπεσε η ματιά μου σε μια ταινία η οποία βρισκόταν σε ένα σωρό από dvd από την εποχή που έπαιρνα σχεδόν ανελλιπώς περιοδικά και εφημερίδες….τώρα δεν παίρνω τόσο συχνά, όχι απαραίτητα για οικονομικούς λόγους και για εξοικονόμηση χρημάτων. Αν και τώρα ίσως περισσότερο από ποτέ θα έπρεπε να ενημερώνομαι για κάποια πράγματα όπως για τις εξελίξεις της χώρας μου, παρόλα αυτά πιάνω τον εαυτό μου να θέλει σχεδόν συνειδητά να απουσιάζει από την όχι και τόσο ευοίωνη επικαιρότητα και πραγματικότητα.Είναι κάτι που κάνω συχνά και είναι η δική μου μορφή άμυνας.Όταν τα πράγματα η ζωή αν θέλετε αγριεύει εγώ επιλέγω να δραπετεύω νοητά από αυτήν.Όσο μπορώ.Άλλωστε αυτό που εγώ θέλω πάντα ,όπως πιστεύω και οι περισσότεροι είναι μαγεία!!!Μαγεία ναι!!αυτό προσπαθώ να δίνω και στους άλλους.Γι ‘αυτό και πολλές φορές τους παρουσιάζω πιο όμορφα τα πράγματα .Δεν τους λέω ακριβώς την αλήθεια,αλλά αυτό που θα έπρεπε να είναι αλήθεια.Μην νομίζετε βέβαια ότι δεν αφουγκράζομαι η ότι ως ένα βαθμό δεν ξέρω τι γίνεται γύρω μου θα έπρεπε να είμαι αφελής…..ξέρω άλλωστε και εγώ να προστατεύω τον εαυτό μου όταν πρέπει!! Και αυτή την μορφή άμυνας όπως μπορείτε να φανταστείτε την εφαρμόζω και στις διαπροσωπικές μου σχέσεις …..όμως πάντα αφουγκράζομαι….πάντα ξέρω αρκετά ώστε να μπορώ να σωθώ…Αν χρειαστεί!!!!

Τα τελευταία λοιπόν βράδια όταν γυρίζω από τις εξόδους μου ότι ώρα και να είναι συνήθως τελευταία όχι πολύ αργά, βλέπω καμιά ταινιούλα. .Πολλές φορές νοσταλγώ να δω, μάλλον να ξαναδώ παλιές αγαπημένες μου ταινίες .Πρόσφατα ας πούμε είδα για πολλοστή φορά τις «Μεγάλες Προσδοκίες>> και την ταινία <<Αμελί>>.Ταινίες σταθμούς για τον κινηματογράφο αλλά και για εμένα…

Χθές λοιπόν το μάτι μου έπεσε σε μια ταινία για την οποία το μόνο που έχω να θυμάμαι είναι ένα άκρως αισθησιακό στριπτίζ από μια άκρως αισθησιακή και γοητευτική γυναίκα.Την Kim Basinger.Μιλάω φυσικά για τις 9 ½ εβδομάδες.Σκέφτηκα λοιπόν πως εγώ το μόνο που ξέρω για αυτήν την αρκετά πιστεύω παρεξηγημένη ταινία είναι ένα στριπτίζ .Ίσως και οι περισσότεροι αυτό να θυμόμαστε.Η αλήθεια είναι πως απ’ ότι έχω ακούσει και θυμάμαι η εν λόγω ταινία προκάλεσε Σοκ όταν πρωτοπροβλήθηκε τόσο για το θέμα όσο και για τις ιδιαίτερα τολμηρές ερωτικές σκηνές, οι οποίες έβαζαν την αποθέωση της Ερωτικής Ηδονής στο Επίκεντρο του θέματος. Μεγάλο μέρος από το Υλικό της ταινίας, αναγκαστικά οδηγήθηκε σε ΠΕΡΙΚΟΠΗ καθώς οι σκηνές ξεπερνούσαν το «κοινά αποδεκτό» για την εποχή Σεξουαλικό θέμα. (!)

Σκέφτηκα λοιπόν πως σίγουρα αυτή η ταινία πέρα από αυτό το περιβόητο στριπτίζ έχει και ένα στόρυ και γιατί όχι καλό!!Μπήκα λοιπόν στον πειρασμό να την δώ.Σας πληροφορώ ότι από χθές στοιχειώνει τις σκέψεις μου.Θα σας εξηγήσω παρακάτω το γιατί.

Ήρθε όμως μάλλον η ώρα να σας κάνω μια περιγραφή για το περιεχόμενο της ταινίας.Και εδώ θα πρέπει να σας ρωτήσω αν απορείτε η αν έχετε αρχίσει να ψυχανεμίζεστε το γιατί ξεκίνησα την συγκεκριμμένη ανάρτηση μιλώντας για το ΠΑΘΟΣ!!!!και πως συνδέεται με την ταινία.Καταρχήν η ταινία δεν έχει καλό τέλος….Καπου εδώ νομίζω ότι θα σας περάσει από το μυαλό η εξής φράση…<<Έτσι δεν γίνεται πάντα με τα μεγάλα πάθη??

Λοιπόν η ταινία έχει ως εξής:

Μια πανέμορφη και γοητευτική Υπάλληλος μιας Γκαλερί, έχοντας βγει από ένα σύντομο Γάμο, η ELIZABETH(την υποδύεται η πανέμορφη και εκρηκτική Αμερικανίδα, KIMBASINGER, στα 33 της τότε χρόνια…), συναντά περιστασιακά έναν Γοητευτικό νεαρό μικρό επιχειρηματία, τον JOHN (τον υποδύεται ο Αμερικάνος τότε starMICKEYROURKE, στα 30 του τότε χρόνια…).

Η έλξη τους οδηγεί σε μια σχέση θυελλώδη, απίστευτα αισθησιακή, έντονη και απόλυτη χωρίς κανένα συμβιβασμό και όριο.

Στο πρώτο μέρος της ταινίας, το ζευγάρι, με την καθοδήγηση του John, βιώνει την αναζήτηση της απόλυτης Ηδονής, στα πλαίσια μιας λαμπερής Ερωτικής συνύπαρξης, όπου τα δύο κορμιά «χορεύουν» στην κυριολεξία έναν εκφραστικότατο «χορό» αισθήσεων, απόλαυσης, ηδονών και έντασης. (Έχει αφήσει «εποχή» στον Κινηματογράφο η χαρακτηριστική σκηνή του αισθησιακού στριπ-τηζ της KimBasinger υπό τον ήχο της μουσικής του JoeCocker…!!!)

Η ELIZABETH δεν γνωρίζει το παραμικρό για τον φλογερό εραστή της, παρά μόνο το όνομά του καθώς εκείνος αρνείται πεισματικά να της δώσει στοιχεία για το πρόσωπό του, τονίζοντας τη σημασία Μονάχα της ερωτικής τους συνύπαρξης. Δεν υπάρχει κανένα «ρομάντζο», δεν υπάρχει εξ αρχής «πνευματική επαφή» παρά μονάχα ερωτικό ένστικτο. Δεν την δεσμεύει στην προσωπική της ζωή, δεν τις υπαγορεύει όρους ή περιορισμούς. Δεν ζητά τίποτα από εκείνη παρά μόνο το κορμί της για να την «ταξιδέψει» σε ανεξερεύνητα ηδονικά «μονοπάτια»…

Και εκεί ο χαρακτήρας του Ερωτικού αυτού Φιλμ, σπουδής πάνω στην Ερωτική συνύπαρξη, ντύνεται στα χαρακτηριστικά του ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΥ ΘΡΙΛΕΡ. Το «άγνωστο», το «παράξενο», το «ανώνυμο» και «κρυφό» του γοητευτικού εραστή έρχεται να ΤΑΡΑΞΕΙ τον εσωτερικό κόσμο της Γυναίκας, της ELIZABETH, η οποία ξεκινάει να αντιλαμβάνεται δύο πράγματα:

1) την βαθμιαία μεγαλύτερη εξάρτησή της από αυτόν τον άντρα, και

2) τη ζωή της στο περιβάλλον της να γίνεται προβληματική, καθώς ο τ. σύζυγός της πλέον βρίσκεται ερωτικά με τις φίλες της και ο κόσμος της καταρρέει.

Το 2ο μέρος του έργου πραγματεύεται την εξέλιξη αυτής της θυελλώδους συνύπαρξης και ένα ΒΑΣΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ σπουδή στις ανθρώπινες σχέσεις. Υπάρχει ο έρωτας Μονάχα με την Σεξουαλική του και Ηδονική του διάσταση ; Ισορροπεί μια σχέση μονάχα στην ηδονή και στη γλώσσα του κορμιού ; ή απαιτείται και η παρουσία της ΑΓΑΠΗΣ, δηλαδή και της Πνευματικής σχέσης ως ικανή και αναγκαία συνθήκη για να αγγίξουμε την τελειότητα ; είναι ο ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΣ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΜΟΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑ του κάθε ΑΝΘΡΩΠΟΥ ;

Ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ εδώ, κάνει το ΜΕΓΑΛΟ του ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟ και την ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ του. Ενώ το θέμα του «γκρεμίζει» τα συντηρητικά και θεσμικά ερωτικά πρότυπα, κάτω από το βάρος της έξωθεν πίεσης και ενός Κοινού παραδοσιακού και συντηρητικού αναγκάζεται να κάνει τη μεγάλη υποχώρηση, γεγονός που φαίνεται στα πρόσωπα των Ηρώων του έργου. Η ELIZABETH φτάνει στο σημείο να ΕΚΛΙΠΑΡΕΙ τον JOHN για να νιώσει τον Εγκεφαλικό Έρωτα, εκείνος κάνει τη μεγάλη στροφή, απαρνούμενος τις ιδέες του, για να ομολογήσει τελικά στο Κλείσιμο του έργου ότι είναι πλέον Ερωτευμένος μ' αυτήν.

Ο ADRIAN LYNN ,για την εποχή του, δημιουργεί ένα Ερωτικό φιλμ που θα μπορούσε να καταγραφεί και ως Ιδεολογικό ράπισμα στα πρότυπα των ερωτικών σχέσεων, ζωγραφίζει ανάγλυφα και αναδεικνύει την απαράμιλλη δύναμη του Ερωτισμού και της Ηδονής αλλά αδυνατεί στο φινάλε να κάνει την Υπέρβαση που ξεκίνησε.

Μάθατε λοιπόν τι ακρίβώς γίνεται σε αυτήν την ταινία δεν ανέφερα μόνο τι γίνεται στο τέλος!!Στην ταινία λοιπόν αυτή όπου αυτοί οι δύο άνθρωποι πειραματίζονται σεξουαλικά και <<χορεύουν>> στην κυριολεξία έναν πραγματικά εκφραστικό χορό αισθήσεων ,απόλαυσης ,ηδονών και έντασης πέρα από τα μέτρα τα όρια και τους συμβιβασμούς και ζούν μια σχέση τόσο θυελλώδη έντονη και αισθησιακή στο τέλος χωρίζουν.Φυσικά χωρίς να έχει μειωθεί στο ελάχιστο αυτό το πάθος που τους διακατείχε…

Όταν τελείωσε η ταινία μου έμεινε μια γλυκόπικρη γεύση.Πολλές σκέψεις μου πέρασαν από το μυαλό.Όπως πάντα συμβαίνει όταν βλέπουμε μια ταινία ο καθένας μας ταυτίζει τον εαυτό του λίγο πολύ με καταστάσεις που βλέπει.Έτσι έκανα και εγώ . Όταν ξεκίνησα την συγκεκριμμενη ανάρτηση άρχισα να γράφω τις απόψεις μου για το ΠΑΘΟΣ .Όπως προφάνως θα καταλάβατε το πάθος είναι μια τεράστια λέξη με ένα βαθύ νόημα για εμένα .Το πόσο παθιάζομαι και σε τι βαθμό είναι κάτι για το οποίο δεν χρειάζεται να κάνω αναφόρα γιατί θεωρώ ότι είναι καταρχήν ανώφελο και κατά δεύτερον είναι κάτι που θέλω να το κρατήσω για εμένα.....ίσως και για λίγους ακόμη!!Δέν θα σας το αποκαλύψω λοιπόν .

Για εμένα το ΠΑΘΟΣ επομένως είναι ακρώς απαραίτητο στην ζωή.Χωρίς πάθος σε ότι κάνουμε το οτιδήποτε κάνουμε είναι λειψό.Στις ερωτικές όμως σχέσεις όπως και στην συγκεκριμένη ταινία αρκεί μόνο το πάθος για να είναι κάτι ολοκληρωμένο??Ισορροπεί μια σχέση μονάχα στην ηδονή και στη γλώσσα του κορμιού ; ή απαιτείται και η παρουσία της ΑΓΑΠΗΣ Μπορεί να αντέξει χωρίς να υπάρχει πνευματική επαφή?Στην ταινία αποδείχτηκε πως όχι.Βέβαια στην συγκεκριμμενη ταινία η πρωταγωνίστρια άρχισε πολύ σύντομα να ερωτεύεται το άλλο πρόσωπο.Έτσι συνήθως γίνεται οτάν υπάρχει χημεία κάποιον θα χτυπήσουν πρώτα τα βέλη του ερώτα.

Το παράδοξο είναι πως εδώ εχουμε να κάνουμε με έναν έρωτα και από τις δύο πλευρές.Το τέλειο δηλαδή!Τι γίνεται όμως όταν ο ένας από τους δύο ενώ είναι ερωτευμένος με τον άλλον δεν το εχει παραδεχτεί ούτε στον ίδιο του τον εαυτό??πόσο πια στον άλλον??και τι γίνεται φυσικά όταν το καταλαβαίνει όταν είναι πια πολύ αργά??οταν ο άλλoς δεν εχει πια την αντοχή και την υπομονή να το ζεί όλο αυτό μόνος του και αναγκάζεται να φύγει??Δυστυχώς συνήθως τότε είναι πια πραγματικά αργά .Όπως στην ταινία.Ο έρωτας όπως και το Παθος θέλει δυο.

Σκέφτομαι λοιπόν ότι ίσως και εγώ όπως και εσείς να μην παραδεχτήκαμε κάποτε στον εαυτό μας κάποια συναισθήματα που ίσως νιώσαμε για κάποιον και έτσι ίσως τόσο απλά να χάθηκε κάτι τόσο ΟΜΟΡΦΟ……

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου