ΣΥΝΤΟΜΑ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΤΕΣΤ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΟΣΟ ΑΛΤΣΧΑΙΜΕΡ
Λονδίνο
Ένα διαγνωστικό εγκεφαλικό τεστ, το οποίο θα μπορεί να προβλέπει έγκαιρα (μέχρι και μια δεκαετία πριν) την εκδήλωση της νόσου Αλτσχάιμερ, θα είναι διαθέσιμο σε περίπου 12 μήνες να εφαρμοστεί στα νοσοκομεία, συμβάλλοντας στην αντιμετώπιση της νευροεκφυλιστικής οδυνηρής ασθένειας.
Περίπου 18 εκατ. άνθρωποι πάσχουν από τη νόσο διεθνώς, η οποία αποτελεί την πιο κοινή μορφή άνοιας.
Το τεστ, που βασίζεται στην τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων (ΡΕΤ), μπορεί να εντοπίσει και να αναλύσει την πρωτεΐνη β-αμυλοειδές, που συνδέεται με τη νόσο. Η κλινική αξιοποίηση της απεικόνισης του β-αμυλοειδούς με την ΡΕΤ αναμένεται να βρει ευρεία εφαρμογή, όπως δήλωσε ο καθηγητής Πυρηνικής Ιατρικής Κρίστοφερ Ρόου του Νοσοκομείου Όστιν στη Βικτόρια της Αυστραλίας.
Τα αποτελέσματα τριών νέων μελετών από τα Πανεπιστήμια της Μελβούρνης και του Τέξας, σχετικά με την αποτελεσματικότητα της ΡΕΤ στη διάγνωση της νόσου Αλτσχάιμερ, παρουσιάστηκαν στο ετήσιο συνέδριο της Εταιρίας Πυρηνικής Ιατρικής στο Σαν Αντόνιο του Τέξας.
Οι ερευνητές επισήμαναν ότι οι νέες μέθοδοι θα έχουν ολοένα αυξανόμενη σημασία, καθώς ο παγκόσμιος πληθυσμός γηράσκει και γίνεται πιο ευάλωτος στη νόσο Αλτσχάιμερ, για την οποία μέχρι στιγμής δεν υπάρχει θεραπεία. Είναι όμως σημαντικό να γίνεται όσο το δυνατό πιο γρήγορα η διάγνωση, ώστε να υπάρχει η κατάλληλη προετοιμασία και η έγκαιρη φαρμακευτική ή άλλη αγωγή.
Η ανίχνευση του β-αμυλειδούς αυξάνει την πιθανότητα τα άτομα να παρουσιάσουν έκπτωση των νοητικών λειτουργιών τους μέσα στα επόμενα χρόνια. Ο εντοπισμός της πρωτεΐνης θα μπορεί πλέον να γίνεται ως τεστ ρουτίνας αρκετά χρόνια πριν εκδηλωθούν τα πρώτα συμπτώματα.
Οι προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι η νόσος αρχίζει να επενεργεί αθόρυβα μέχρι και μια δεκαετία πριν εμφανιστούν τα πρώτα σημάδια της άνοιας (απώλεια μνήμης κ.α.).
Οι πλάκες που σχηματίζονται από τη συσσώρευση του β-αμυλοειδούς εντοπίζονται και στους εγκεφάλους των υγιών ηλικιωμένων ανθρώπων και διευρύονται με το πέρασμα του χρόνου.
Κατά μέσο όρο μεγαλώνουν με ρυθμό 2% έως 3% ετησίως και εντοπίζονται περίπου στο 12% των ατόμων άνω των 60 ετών, στο 30% άνω των 70 ετών και στο 55% άνω των 80 ετών.
ΟΙ ΔΙΑΙΤΗΤΙΚΕΣ ΜΑΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ
· Ποιοι όμως παράγοντες καθορίζουν το είδος των τροφών που θα καταναλώσουμε; Tι δηλαδή καθορίζει τις διαιτητικές μας επιλογές; Aρχικά, θα πρέπει να ξεχωρίσουμε τις έννοιες: προτιμώ, επιλέγω, μου αρέσει ή επιθυμώ.
Διαιτητική προτίμηση: Eίναι η επιλογή ενός είδους τροφής, όταν όλες οι τροφές ταυτόχρονα είναι στη διάθεσή μας.
Διαιτητική επιλογή: Eπειδή πρακτικά ποτέ δεν μας είναι όλες οι τροφές διαθέσιμες στον ίδιο ακριβώς χρόνο, επιλέγουμε αυτή που μας αρέσει περισσότερο ή μας είναι πιο εύκολο να την καταναλώσουμε.
Mπορεί, π.χ., να έχουμε στο σπίτι μας πατάτες, λάδι, ψωμί και ζαμπόν. Aν και προτιμάμε τηγανητές πατάτες, που μας είναι διαθέσιμες, αλλά θα πρέπει να τις τηγανίσουμε, επιλέγουμε να φάμε ψωμί με ζαμπόν, γιατί αυτά δεν χρειάζονται καμία προετοιμασία.
Διαιτητική επιθυμία: Eίναι η προτίμηση κάποιας τροφής, η κατανάλωση της οποίας θα μας προσφέρει ηδονή, ευχαρίστηση. H επιλογή της τροφής δεν βαίνει πάντα παράλληλα με την επιθυμία. Ένας διαβητικός, π.χ., μπορεί να επιλέξει για επιδόρπιο ένα φρούτο αντί για γλυκό, λόγω της νόσου του. Aν όμως, βρισκόταν μία μόνιμη θεραπεία για το διαβήτη του, είναι σίγουρο ότι θα επέλεγε το μεγαλύτερο γλυκό που θα υπήρχε στο σπίτι ή στο ρεστοράν. Oι διαιτητικές μας λοιπόν επιλογές καθορίζονται από παράγοντες:
Διαιτητική προτίμηση: Eίναι η επιλογή ενός είδους τροφής, όταν όλες οι τροφές ταυτόχρονα είναι στη διάθεσή μας.
Διαιτητική επιλογή: Eπειδή πρακτικά ποτέ δεν μας είναι όλες οι τροφές διαθέσιμες στον ίδιο ακριβώς χρόνο, επιλέγουμε αυτή που μας αρέσει περισσότερο ή μας είναι πιο εύκολο να την καταναλώσουμε.
Mπορεί, π.χ., να έχουμε στο σπίτι μας πατάτες, λάδι, ψωμί και ζαμπόν. Aν και προτιμάμε τηγανητές πατάτες, που μας είναι διαθέσιμες, αλλά θα πρέπει να τις τηγανίσουμε, επιλέγουμε να φάμε ψωμί με ζαμπόν, γιατί αυτά δεν χρειάζονται καμία προετοιμασία.
Διαιτητική επιθυμία: Eίναι η προτίμηση κάποιας τροφής, η κατανάλωση της οποίας θα μας προσφέρει ηδονή, ευχαρίστηση. H επιλογή της τροφής δεν βαίνει πάντα παράλληλα με την επιθυμία. Ένας διαβητικός, π.χ., μπορεί να επιλέξει για επιδόρπιο ένα φρούτο αντί για γλυκό, λόγω της νόσου του. Aν όμως, βρισκόταν μία μόνιμη θεραπεία για το διαβήτη του, είναι σίγουρο ότι θα επέλεγε το μεγαλύτερο γλυκό που θα υπήρχε στο σπίτι ή στο ρεστοράν. Oι διαιτητικές μας λοιπόν επιλογές καθορίζονται από παράγοντες:
- Γενετικούς-κληρονομικούς: Yπάρχουν πολλές επιστημονικές μελέτες που δείχνουν ότι η επιθυμία για κάποια είδη τροφών είναι ανεξίτηλα καταχωρημένη στο γενετικό μας κώδικα. Tα συνηθέστερα είδη αυτών των τροφών είναι τα γλυκά, τα αλμυρά και τα γαλακτοκομικά. Eίναι πολύ λίγοι οι άνθρωποι που δεν τους αρέσουν τα γλυκά τρόφιμα και ποτά. Yπάρχουν βέβαια ατομικές διαφορές που εξαρτώνται από εμπειρίες που έχουν 'καταγραφεί' στις αρχικές φάσεις της ζωής μας, καθώς και ηλικιακές διαφορές (ισχυρότερη είναι η επιθυμία όσο νεαρότερη είναι η ηλικία) και φυλετικές διαφορές (φαίνεται ότι οι γυναίκες ενδίδουν πιο εύκολα στη γλυκιά γεύση).
- Περιβαλλοντολογικούς: Σωρεία περιβαλλοντολογικών παραγόντων καθορίζει τις διαιτητικές μας προτιμήσεις. Mερικοί από αυτούς είναι: Ψ H μίμηση: Tο μικρό παιδί πολύ συχνά αρέσκεται σε τροφές που αρέσουν και στους γονείς του, ειδικά στη μητέρα του.
- Kάλυψη φυσιολογικών αναγκών: Όλοι μας έχουμε κατά καιρούς αισθανθεί 'ειδική πείνα' για κάποιο τρόφιμο που γνωρίζουμε ή διαισθανόμαστε ότι περιέχει κάποιο θρεπτικό στοιχείο που μας λείπει.
- Aναζήτηση νέων γευστικών εμπειριών: Ποιος από εμάς δεν έχει επιλέξει ένα ρεστοράν με εξωτική κουζίνα για να έχει νέες γευστικές εμπειρίες;
- Nεοφοβία: O άνθρωπος δύσκολα θα αποφασίσει να δοκιμάσει μια τροφή για την οποία δεν ξέρει τίποτε. Aν βέβαια τη δοκιμάσει και του αρέσει, τότε θα την καταχωρήσει στις πρώτες του επιλογές.
Bιολογικές επιδράσεις των τροφών: Aν ένας άνθρωπος καταναλώσει κάποια ή κάποιες τροφές και αισθανθεί καλύτερα, θα συνεχίσει να τις καταναλώνει. Aν όμως την κατανάλωση μιας συγκεκριμένης τροφής ακολουθήσουν δυσάρεστα συναισθήματα ή νόσος, τότε ούτε καν θα τη ξαναδοκιμάσει. - Kοινωνικές και συναισθηματικές επιδράσεις: Aν βρεθούμε σε κάποια δεξίωση υψηλού επιπέδου, ξαφνικά αρέσει σε όλους μας η σαμπάνια. Aν προσφέρουμε σε ένα παιδί ένα τρόφιμο με τρυφερό και φιλικό τρόπο, η προτίμηση του παιδιού για τη συγκεκριμένη τροφή σίγουρα θα ισχυροποιηθεί.
- Και βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε τη σύγχρονη επικοινωνιακή πολιτική της βιομηχανίας: τη διαφήμιση. Aυτή, επιβάλλει τις προτιμήσεις μας! H τελική πάντως επιλογή των τροφών, όπως και με το γεύμα, είναι η συνισταμένη των διαιτητικών μας επιλογών με τις διαιτητικές μας αποστροφές.
Στο παχύσαρκο άτομο...
H πρόσληψη τροφής αυξάνει με την επίδραση συναισθηματικών ερεθισμάτων και αυτή στη συνέχεια επιφέρει μείωση του στρες και βελτίωση των καταθλιπτικών φαινομένων. H σχέση αυτή λειτουργεί αργότερα αντανακλαστικά και κάθε φορά που υπάρχει συναισθηματική φόρτιση, το παχύσαρκο άτομο καταφεύγει στην κατευναστική λύση ενός γεύματος το οποίο είναι σχεδόν πάντα υδατανθρακούχο. Aλλά και οι εξωτερικοί παράγοντες (γεύση, οσμή, όψη, ηδονική δράση τροφών) επιδρούν πολύ πιο έντονα στα παχύσαρκα άτομα από τους ενδογενείς (πείνα, ενεργειακές ανάγκες, κορεσμός).
Aπόσπασμα από το υπό έκδοση βιβλίο, με τίτλο: "Διατροφή: από το σήμερα για το αύριο", των εκδόσεων Γιαλελή.
Καφές
Η επίδρασή του στην υγεία
Η επίδρασή του στην υγεία
Των Α.Μόρτογλου - Χ.Κανδηλώρου
Ενδοκρινολόγων , Ιατρικού Κέντρου Αθηνών
Ενδοκρινολόγων , Ιατρικού Κέντρου Αθηνών
 Καφές Η επίδρασή του στην υγεία Των Α.Μόρτογλου - Χ.Κανδηλώρου Ενδοκρινολόγων , Ιατρικού Κέντρου Αθηνών Στοιχεία Βοτανολογίας Ο καφές είναι ο καρπός ενός θάμνου που ανήκει στην οικογένεια των Ρουβιιδών. Τα δύο σπουδαιότερα είδη είναι Coffea Arabica και Coffea Conefora robusta. Ο καρπός είναι μία ράγα που περιέχει δύο σπόρους, τους κόκκους του καφέ και χρειάζεται 6-14 μήνες για να ωριμάσει. Ένα δενδράκι παράγει 2,5 κιλά καρπούς το χρόνο που δίνουν 500 γραμμάρια πράσινου καφέ και 400 γραμμάρια ψημένου καφέ. Το ζενίθ της παραγωγής είναι στο 8ο με 10° έτος και από το 25° έτος πέφτει. Ποιος παράγει και ποιος πίνει; Η παγκόσμια παραγωγή αυξήθηκε κατά 46% από το 1960 (3.900τόνο/χρόνο) στο 1990 (5.700 τόνοι/ χρόνο).Τις τρεις πρώτες θέσεις έχουν η Βραζιλία, η Κολομβία και η Ινδονησία και ακολουθούν το Μεξικό, η Ακτή Ελεφαντοστού και η Γουατεμάλα. Τα 2/3 της παραγωγής πάντως καλύπτουν οι χώρες της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής. Αντίθετα, η μεγαλύτερη κατανάλωση γίνεται στις βιομηχανικές χώρες της Δύσης. Τα σκήπτρα κατέχουν η Σκανδιναβία (>10 κιλά πράσινου καφέ το χρόνο ανά κεφαλή). Ακολουθούν οι γερμανόφωνες (6-9 κιλά), η Γαλλία, οι ΗΠΑ και ο Καναδάς (4-5,5 κιλά) και οι μεσογειακές χώρες. Στην Ελλάδα το 1986 καταναλώναμε κατά μέσο όρο 2,2 κιλά πράσινου καφέ το χρόνο ανά κεφαλή.
Απ' τη ράγα στο φλιτζάνι Στις χώρες παραγωγής οι ράγες μαζεύονται με τα χέρια ή μηχανικά, ξεφλουδίζονται και οι δύο κόκκοι ξεχωρίζονται, πλένονται, στεγνώνονται και φορτώνονται σε σακιά. Στις χώρες κατανάλωσης οι πράσινοι κόκκοι καβουρδίζονται για 10 έως 15 λεπτά σε θερμοκρασία 100° C έως 230° C, οπότε αφυδατώνονται (η περιεκτικότητα σε νερό μειώνεται από 10% σε 1.3%), κιτρινίζουν και γίνονται τελικά σκούροι καστανοί, ενώ συγχρόνως εμπλουτίζονται σε άρωμα. Στη συνέχεια ο καφές αλέθεται χοντρά, μέτρια (γαλλικός), ψιλά (espresso), ή πολύ ψιλά(ελληνικός). Με λυοφιλοποίηση φτιάχνεται ο στιγμιαίος καφές (nes cafe), που διαλύεται εύκολα στο νερό, ενώ με πολυπλοκότερη τεχνική επιτυγχάνεται η απομάκρυνση της καφεΐνης με αποτέλεσμα τον ντεκαφεϊνέ (decafeine). Συστατικά του καφέ Τα διαφορετικά συστατικά που περιέχονται στον καφέ είναι πάνω από δύο χιλιάδες! Τα σημαντικότερα σε ποσότητα είναι οι υδατάνθρακες (347% της ξηρής μάζας καβουρδισμένου καφέ), τα λιπίδια (17%), οι πρωτεΐνες (14%), διάφορα οξέα, μεταλλικά άλατα (4%) και καφεΐνη (1%). Υπάρχουν επίσης και βιταμίνες, όπως η Β3 (ή νικοτινικό οξύ). Η καφεΐνη περιέχεται και σε άλλα αφεψήματα, σε πολύ μικρότερη όμως ποσότητα. Έτσι για παράδειγμα, ενώ ο καφές έχει 90mg/150ml, το τσάι έχει μόλις 40 mg, η κόκα κόλα 16mg και το κακάο 4mg. Ο καφές ντεκαφεϊνέ βέβαια περιέχει μόνο 3mg/150ml. Στην καφεΐνη οφείλει ουσιαστικά ο καφές τη δράση του στα διάφορα συστήματα του οργανισμού, όπως θα δούμε στη συνέχεια. Επίδραση του καφέ στον οργανισμό
Πολλά έχουν λεχθεί για την επίδραση του καφέ στην υγεία. Η ανάλυση των αποτελεσμάτων των πολυάριθμων ερευνών που έχουν γίνει ως τώρα χρειάζεται μεγάλη προσοχή, γιατί υπάρχουν διαφορές από άνθρωπο σε άνθρωπο, ανάλογα με την ηλικία, την ημερήσια ποσότητα καφέ, τη σύγχρονη λήψη οινοπνευματωδών και τις συνήθειες, όπως το κάπνισμα. Τα ηλικιωμένα άτομα είναι πιο ευαίσθητα στη δράση της καφεΐνης, ειδικά όσον αφορά στον ύπνο. Αντίθετα τα παιδιά δεν φαίνονται πιο ευάλωτα από τους ενηλίκους σε ελαφρές δόσεις καφέ. Στους καπνιστές η δράση της καφεΐνης είναι λιγότερο έντονη, ενώ αντίθετα η λήψη αλκοόλ ή αντισυλληπτικού χαπιού, μειώνει την αποβολή της από τον οργανισμό. Η πιο γνωστή επίδραση του καφέ αφορά στο νευρικό σύστημα. Σε λογικές ποσότητες βελτιώνει τις πνευματικές ικανότητες γιατί προκαλεί εγρήγορση και μείωση της ανίας. Στον εγκέφαλο η καφεΐνη προκαλεί αγγειοσυστολή, ενώ στα περιφερειακά αγγεία διαστολή. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που χρησιμοποιείται σε μερικά φάρμακα για την ημικρανία. Υπερβολική κατανάλωση προξενεί νευρικότητα, άγχος, αϋπνία. Στα περισσότερα άτομα τα ανεπιθύμητα συμπτώματα παρατηρούνται με κατανάλωση καφεΐνης άνω των 600mg/μέρα (=4 φλιτζάνια των 150mg). Αμερικανικές έρευνες έδειξαν ότι πολύ υψηλές ποσότητες καφέ (άνω των 5 γραμμαρίων καφεΐνης, δηλαδή 75 φλιτζάνια), προκαλούν δηλητηρίαση, τον καφεϊνισμό, που μπορεί να οδηγήσει σε θανατηφόρο κώμα. Τέλος, πρέπει να σημειωθεί ότι μπορεί να παρατηρηθεί εθισμός στον καφέ, όχι λόγω καφεΐνης, αλλά από ένα άλλο συστατικό του, την μεθυλξανθίνη. Η επίδραση του καφέ στην καρδιά είναι και αυτή πολυσυζητημένη. Σε συνηθισμένες ποσότητες ούτε αύξηση της πίεσης προξενεί, ούτε ταχυκαρδία σε υγιή άτομα. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο αν η κατανάλωση υπερβεί τα 90mg(= φλιτζάνια των 150ml ) ή και σε μικρότερες ποσότητες σε άτομα που έχουν γνωστή ανωμαλία του καρδιακού ρυθμού. Ως προς το γαστρεντερολογικό σύστημα, κλασικά οι συμβουλές που δίνονται σε άτομα με διαφραγματοκήλη και παλινδρόμηση γαστρικού υγρού στον οισοφάγο με αίσθημα "καούρας", περιλαμβάνουν και απαγόρευση των ποτών που περιέχουν καφεΐνη. Τα αποτελέσματα όμως των ερευνών είναι αντικρουόμενα. Φαίνεται ότι υπάρχει ένα επίπεδο γαστρικής και εντερικής ευαισθησίας που διαφέρει από άτομο σε άτομο. Ο καφές δεν πειράζει το συκώτι, αντίθετα μπορεί να αποτρέψει τη δημιουργία ενός συγκεκριμένου είδους λίθων της χοληδόχου κύστης. Και μία χρήσιμη πληροφορία: η κατανάλωση καφέ λίγο πριν από τη λήψη αλκοόλ αυξάνει την απορρόφηση του τελευταίου. Στο αναπνευστικό επίπεδο έχει αποδειχθεί ότι ο καφές μειώνει τις κρίσεις άσθματος χάρη στη βρογχοδιαστολή που προκαλεί η καφεΐνη. Από ενδοκρινολογικής άποψης τώρα, παρατηρήθηκε ότι η ένταση των διαταραχών που έχουν οι γυναίκες πριν από την έμμηνο ρύση έχουν σχέση με την ποσότητα καφέ που καταναλώνουν. Χρειάζεται βέβαια μεγάλη προσοχή στην ερμηνεία αυτού του φαινομένου, γιατί υπάρχουν δυο πιθανές εξηγήσεις: ή ο καφές επιτείνει τα συμπτώματα ή εξ' αιτίας των συμπτωμάτων αυξάνεται η κατανάλωση καφέ... ΔΙΑΛΕΞΤΕ ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΑΝΤΙΗΛΙΑΚΟ 12 ΙΟΥΝΙΟΥ  |
Γιατί είναι σημαντικό να χρησιμοποιούμε αντηλιακό;
Πριν λίγα χρόνια, όλοι αποδεχόμασταν ότι το φωτεινό αστέρι της ημέρας, με το φως του και τη ζέστη του, ήταν μόνον πηγή ζωής, για τη γη μας. Όμως, οι άνθρωποι «φροντίσαμε» να καταστρέψουμε τη «φυσική ασπίδα» και να μετατρέψουμε αυτό το αγαθό και σε εχθρό. Τα τελευταία χρόνια, η υπεριώδης ακτινοβολία του ηλίου θεωρείται επικίνδυνη, για την υγεία μας. Η υπεριώδης ακτινοβολία UVΑ προκαλεί πρόωρη γήρανση του δέρματος, επηρεάζει το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα και αποτελεί σημαντικό παράγοντα κινδύνου, για τον καρκίνο του δέρματος. Η ακτινοβολία UVB προκαλεί τα γνωστά μας εγκαύματα. Ωστόσο, ο αποκαλούμενος «συντελεστής ηλιακής προστασίας (SPF)» προστατεύει, μόνον από τα εγκαύματα, από τον ήλιο (ακτινοβολία UVB).
Διαλέγοντας και χρησιμοποιώντας αντηλιακό
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στις 22 Σεπτεμβρίου 2006, απηύθυνε, στη βιομηχανία, σύσταση, για την αποτελεσματικότητα των αντηλιακών. Από το καλοκαίρι του 2007, τα αντηλιακά έπρεπε να φέρουν, στη σήμανσή τους, συγκεκριμένες προειδοποιήσεις και συμβουλές, για τη σωστή χρήση τους. Επίσης, έπρεπε να αποσυρθούν, από την αγορά, τα αντηλιακά, που έφεραν παραπλανητική σήμανση. Δυστυχώς, η βιομηχανία πήρε παράταση άλλο ένα χρόνο. Από το 2008, όμως, όλες οι βιομηχανίες πρέπει να έχουν προσαρμόσει τη σήμανση των αντηλιακών, στις νέες απαιτήσεις.
Στην ετικέτα των αντηλιακών, υπάρχει ο δείκτης προστασίας, γνωστός και ως SPF (Sun Protection Factor). Τα αντηλιακά εμποδίζουν τη διείσδυση των επικίνδυνων ακτίνων, αλλά κανένα δε μπορεί να προσφέρει πλήρη προφύλαξη. Ακόμα και αυτά με τον μεγαλύτερο δείκτη, επιτρέπουν ελάχιστη έκθεση, στις ακτινοβολίες UVA και UVB. Ας διαλέξουμε τον κατάλληλο δείκτη προστασίας, για την επιδερμίδα μας, με τη βοήθεια των παρακάτω δεδομένων:
Πριν λίγα χρόνια, όλοι αποδεχόμασταν ότι το φωτεινό αστέρι της ημέρας, με το φως του και τη ζέστη του, ήταν μόνον πηγή ζωής, για τη γη μας. Όμως, οι άνθρωποι «φροντίσαμε» να καταστρέψουμε τη «φυσική ασπίδα» και να μετατρέψουμε αυτό το αγαθό και σε εχθρό. Τα τελευταία χρόνια, η υπεριώδης ακτινοβολία του ηλίου θεωρείται επικίνδυνη, για την υγεία μας. Η υπεριώδης ακτινοβολία UVΑ προκαλεί πρόωρη γήρανση του δέρματος, επηρεάζει το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα και αποτελεί σημαντικό παράγοντα κινδύνου, για τον καρκίνο του δέρματος. Η ακτινοβολία UVB προκαλεί τα γνωστά μας εγκαύματα. Ωστόσο, ο αποκαλούμενος «συντελεστής ηλιακής προστασίας (SPF)» προστατεύει, μόνον από τα εγκαύματα, από τον ήλιο (ακτινοβολία UVB).
Διαλέγοντας και χρησιμοποιώντας αντηλιακό
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στις 22 Σεπτεμβρίου 2006, απηύθυνε, στη βιομηχανία, σύσταση, για την αποτελεσματικότητα των αντηλιακών. Από το καλοκαίρι του 2007, τα αντηλιακά έπρεπε να φέρουν, στη σήμανσή τους, συγκεκριμένες προειδοποιήσεις και συμβουλές, για τη σωστή χρήση τους. Επίσης, έπρεπε να αποσυρθούν, από την αγορά, τα αντηλιακά, που έφεραν παραπλανητική σήμανση. Δυστυχώς, η βιομηχανία πήρε παράταση άλλο ένα χρόνο. Από το 2008, όμως, όλες οι βιομηχανίες πρέπει να έχουν προσαρμόσει τη σήμανση των αντηλιακών, στις νέες απαιτήσεις.
Στην ετικέτα των αντηλιακών, υπάρχει ο δείκτης προστασίας, γνωστός και ως SPF (Sun Protection Factor). Τα αντηλιακά εμποδίζουν τη διείσδυση των επικίνδυνων ακτίνων, αλλά κανένα δε μπορεί να προσφέρει πλήρη προφύλαξη. Ακόμα και αυτά με τον μεγαλύτερο δείκτη, επιτρέπουν ελάχιστη έκθεση, στις ακτινοβολίες UVA και UVB. Ας διαλέξουμε τον κατάλληλο δείκτη προστασίας, για την επιδερμίδα μας, με τη βοήθεια των παρακάτω δεδομένων:
· Ο δείκτης προστασίας 6 είναι ο μικρότερος δείκτης, ο οποίος προσφέρει κάποια προστασία. Αντηλιακά, με μικρότερους δείκτες δεν πρέπει να προτιμώνται.
· Δείκτες 6-10 προσφέρουν χαμηλή προστασία.
· Δείκτες 15-25 προσφέρουν μέτρια προστασία.
· Δείκτες 30-50 προσφέρουν υψηλή προστασία.
Παρά τους συχνούς ισχυρισμούς, όπως π.χ. «sunblocker» και «ολική προστασία», κανένα αντηλιακό προϊόν δε μπορεί να παράσχει πλήρη προστασία, από την ηλιακή ακτινοβολία. Πιστεύουμε ότι οι υψηλοί δείκτες προστασίας, μας παρέχουν ασφάλεια. Όμως, ένα αντηλιακό, με δείκτη 15, απορροφά το 93% της UVB ακτινοβολίας και ένα άλλο, με δείκτη 30, απορροφά το 97% της UVB ακτινοβολίας. Τελικά, δείκτες, πάνω από 50, δεν αυξάνουν, ιδιαίτερα, την προστασία μας, από την ηλιακή ακτινοβολία. Ισχυρισμοί, για πλήρη προστασία ενηλίκων, μωρών και μικρών παιδιών, δε λένε την αλήθεια. Αντίθετα, όλα τα αντηλιακά πρέπει να φέρουν προειδοποιητική σήμανση ότι δεν παρέχουν 100% προστασία.
Η ορθή επάλειψη του προϊόντος είναι εξίσου σημαντική, με την επιλογή του ίδιου του προϊόντος. Παραδείγματος χάρη, προκειμένου να επιτευχθεί η προστασία, που επισημαίνεται, με το «συντελεστή ηλιακής προστασίας», απαιτείται ποσότητα 2mg/cm². Η ποσότητα, για να καλυφθεί όλο το σώμα, μπορεί να ανέρχεται στο ένα τρίτο μιας μικρής φιάλης αντηλιακού. Ισχυρισμοί ότι δε χρειάζεται επανάληψη της επάλειψης δεν είναι αληθινοί.
Η σήμανση των αντηλιακών πρέπει να περιλαμβάνει προειδοποιήσεις, όπως:
Η ορθή επάλειψη του προϊόντος είναι εξίσου σημαντική, με την επιλογή του ίδιου του προϊόντος. Παραδείγματος χάρη, προκειμένου να επιτευχθεί η προστασία, που επισημαίνεται, με το «συντελεστή ηλιακής προστασίας», απαιτείται ποσότητα 2mg/cm². Η ποσότητα, για να καλυφθεί όλο το σώμα, μπορεί να ανέρχεται στο ένα τρίτο μιας μικρής φιάλης αντηλιακού. Ισχυρισμοί ότι δε χρειάζεται επανάληψη της επάλειψης δεν είναι αληθινοί.
Η σήμανση των αντηλιακών πρέπει να περιλαμβάνει προειδοποιήσεις, όπως:
· Μη μένετε στον ήλιο, πολλή ώρα, ακόμα και αν φοράτε αντηλιακό. Η υπερβολική έκθεση, στον ήλιο, αποτελεί απειλή, για την υγεία.
· Κρατάτε τα μωρά και τα μικρά παιδιά, μακριά από τον ήλιο.
· Η χρήση μειωμένης ποσότητας αντηλιακού μειώνει την προστασία.
Η νέα σήμανση πρέπει να περιλαμβάνει την τυποποιημένη σφραγίδα UVA, δηλώνοντας ένα ελάχιστο όριο προστασίας, από την ακτινοβολία UVA, το οποίο αυξάνεται, παράλληλα με την αύξηση του δείκτη ηλιακής προστασίας και βασίζεται, σε τυποποιημένη μέθοδο δοκιμής.
Πρέπει, οπωσδήποτε να χρησιμοποιούμε αντηλιακά προϊόντα. Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι τα αντηλιακά προϊόντα αποτελούν ένα μόνον από τα μέτρα, για την προστασία, από την υπεριώδη ακτινοβολία του ηλίου. Έτσι, πρέπει να:
Πρέπει, οπωσδήποτε να χρησιμοποιούμε αντηλιακά προϊόντα. Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι τα αντηλιακά προϊόντα αποτελούν ένα μόνον από τα μέτρα, για την προστασία, από την υπεριώδη ακτινοβολία του ηλίου. Έτσι, πρέπει να:
· Προτιμήσουμε αδιάβροχα αντηλιακά, ειδικά, αν παραμένουμε αρκετή ώρα, μέσα στη θάλασσα ή στην πισίνα.
· Χρησιμοποιούμε αρκετή ποσότητα αντηλιακού, σε τακτά χρονικά διαστήματα.
· Επαναλαμβάνουμε τη χρήση αντηλιακού, μετά την κολύμβηση, το σκούπισμα του σώματος με πετσέτα, μετά από παιχνίδι ή άσκηση, ακόμα και αν είμαστε κάτω από την ομπρέλα.
· Αυξήσουμε την ποσότητα, τη συχνότητα και το δείκτη προστασίας, για τα παιδιά μας. Τα παιδιά έχουν πιο ευαίσθητη επιδερμίδα.
· Φορέσουμε αντηλιακό, 30 λεπτά, πριν εκτεθούμε στον ήλιο.
· Να αποφεύγουμε την έκθεση στον ήλιο, από τις 10:00 π.μ. μέχρι τις 16:00 μ.μ., ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες.
Πρέπει να είμαστε, ιδιαίτερα, προσεκτικοί, εάν:
· Έχουμε ανοιχτόχρωμη επιδερμίδα, ξανθά, κόκκινα ή καστανόξανθα μαλλιά, γαλάζια ή γκρίζα μάτια, φακίδες ή καψίματα, πριν το μαύρισμα.
· Είμαστε πολλή ώρα σε ανοιχτούς χώρους.
· Υποβληθήκαμε, πρόσφατα, σε θεραπεία, για καρκίνο του δέρματος.
· Υπάρχει κληρονομική προδιάθεση, για καρκίνο του δέρματος, ιδιαίτερα μελάνωμα.
· Εργαζόμαστε και κινούμαστε, σε κλειστούς χώρους, καθ' όλη την διάρκεια της εβδομάδας (οι πολλές συνεχόμενες ώρες ηλιοθεραπείας το Σαββατοκύριακο θα μας βλάψουν).
· Ζούμε ή κάνουμε διακοπές, σε μεγάλα ύψη, όπως βουνά (η υπεριώδης ακτινοβολία του ήλιου αυξάνεται κατά 4 έως 5%, για κάθε 300 μέτρα, πάνω από το επίπεδο της θάλασσας).
· Κάνουμε διακοπές, κοντά στον Ισημερινό.
· Πάσχουμε, από κάποιες συγκεκριμένες ασθένειες, όπως ερυθηματώδης λύκος.
· Κάνουμε κάποια θεραπευτική αγωγή, που περιλαμβάνει έστω ένα από τα παρακάτω φάρμακα:
- Παρασκευάσματα, για την ακμή
- Αντιβιοτικά, που περιέχουν τετρακυλίνη
- Αντισταμινικά
- Αντισυλληπτικά, που περιέχουν οιστρογόνο
- Μη στεροειδή, αντιφλεγμονώδη φάρμακα
- Ηρεμιστικά ή παρασκευάσματα για την ναυτία
- Φάρμακα, που περιέχουν σουλφαμιδίνη
- Αγχολυτικά
- Διουρητικά
- Φάρμακα για τον διαβήτη
- Παρασκευάσματα, για την ακμή
- Αντιβιοτικά, που περιέχουν τετρακυλίνη
- Αντισταμινικά
- Αντισυλληπτικά, που περιέχουν οιστρογόνο
- Μη στεροειδή, αντιφλεγμονώδη φάρμακα
- Ηρεμιστικά ή παρασκευάσματα για την ναυτία
- Φάρμακα, που περιέχουν σουλφαμιδίνη
- Αγχολυτικά
- Διουρητικά
- Φάρμακα για τον διαβήτη
Όταν, κάνουμε κάποια θεραπεία, πρέπει να συμβουλευτούμε το γιατρό μας, πριν ξεκινήσουμε για διακοπές, γιατί κάποια φάρμακα γίνονται επικίνδυνα, σε συνδυασμό, με την έκθεση στο ήλιο.
Τα μωρά και τα παιδιά είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στην έκθεση στον ήλιο. Μελέτες δείχνουν ότι ένα ή περισσότερα ηλιακά εγκαύματα, στο παιδί ή στον έφηβο, αυξάνουν το ποσοστό της εμφάνισης μελανώματος, που είναι μια πολύ συνηθισμένη και θανατηφόρα μορφή καρκίνου του δέρματος.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα, έχει αρχίσει μια συζήτηση ότι η έκθεση, στον ήλιο, καθημερινά, για 10-15 λεπτά, βοηθάει τον οργανισμό μας να παράγει την αναγκαία ποσότητα βιταμίνης D. Αυτή η συζήτηση έλαβε διαστάσεις και παρερμηνεύτηκε ότι δεν απαιτείται χρήση αντηλιακού, εάν εκτιθέμεθα, στον ήλιο, για αυτό το χρονικό διάστημα, καθημερινά.
Το ΚΕ.Π.ΚΑ. ζήτησε τη γνώμη του Ε.Ο.Φ., ο οποίος επιβεβαίωσε τη σύσταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, για χρήση αντηλιακού, πριν από κάθε έκθεση, στον ήλιο. Ταυτόχρονα, ο Ε.Ο.Φ. ενημέρωσε ότι, σύμφωνα με κείμενο της Αρμόδιας Γαλλικής Αρχής, για τα Φάρμακα και τα Καλλυντικά, η έκθεση του προσώπου, των μπράτσων, των χεριών και της πλάτης, στην ηλιακή ακτινοβολία, για 10-15 λεπτά, χωρίς αντηλιακό, δύο φορές την εβδομάδα, είναι αρκετή, για τη σύνθεση ικανοποιητικής ποσότητας βιταμίνης D. Αμέσως μετά, πρέπει να βάλουμε αντηλιακό, με δείκτη προστασίας, τουλάχιστον, 15, για να προστατέψουμε το δέρμα μας. Δεν πρέπει, λοιπόν, να βγάζουμε αυθαίρετα συμπεράσματα και να βάζουμε την υγεία μας, σε κίνδυνο. Ειδικά, στην Ελλάδα, με την ηλιοφάνεια, που έχουμε, τα 20-30 λεπτά την εβδομάδα, τα καλύπτουμε, όταν κάνουμε βόλτα, ακόμα και μέσα στην πόλη
Τα μωρά και τα παιδιά είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα στην έκθεση στον ήλιο. Μελέτες δείχνουν ότι ένα ή περισσότερα ηλιακά εγκαύματα, στο παιδί ή στον έφηβο, αυξάνουν το ποσοστό της εμφάνισης μελανώματος, που είναι μια πολύ συνηθισμένη και θανατηφόρα μορφή καρκίνου του δέρματος.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα, έχει αρχίσει μια συζήτηση ότι η έκθεση, στον ήλιο, καθημερινά, για 10-15 λεπτά, βοηθάει τον οργανισμό μας να παράγει την αναγκαία ποσότητα βιταμίνης D. Αυτή η συζήτηση έλαβε διαστάσεις και παρερμηνεύτηκε ότι δεν απαιτείται χρήση αντηλιακού, εάν εκτιθέμεθα, στον ήλιο, για αυτό το χρονικό διάστημα, καθημερινά.
Το ΚΕ.Π.ΚΑ. ζήτησε τη γνώμη του Ε.Ο.Φ., ο οποίος επιβεβαίωσε τη σύσταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, για χρήση αντηλιακού, πριν από κάθε έκθεση, στον ήλιο. Ταυτόχρονα, ο Ε.Ο.Φ. ενημέρωσε ότι, σύμφωνα με κείμενο της Αρμόδιας Γαλλικής Αρχής, για τα Φάρμακα και τα Καλλυντικά, η έκθεση του προσώπου, των μπράτσων, των χεριών και της πλάτης, στην ηλιακή ακτινοβολία, για 10-15 λεπτά, χωρίς αντηλιακό, δύο φορές την εβδομάδα, είναι αρκετή, για τη σύνθεση ικανοποιητικής ποσότητας βιταμίνης D. Αμέσως μετά, πρέπει να βάλουμε αντηλιακό, με δείκτη προστασίας, τουλάχιστον, 15, για να προστατέψουμε το δέρμα μας. Δεν πρέπει, λοιπόν, να βγάζουμε αυθαίρετα συμπεράσματα και να βάζουμε την υγεία μας, σε κίνδυνο. Ειδικά, στην Ελλάδα, με την ηλιοφάνεια, που έχουμε, τα 20-30 λεπτά την εβδομάδα, τα καλύπτουμε, όταν κάνουμε βόλτα, ακόμα και μέσα στην πόλη
13 IOYNIOY
Συναισθηματική νοημοσύνη: Η άγνωστη ευφυΐαΌπως αναφέρει ο Αριστοτέλης στα Ηθικά Νικομάχεια, το να είσαι οργισμένος είναι εύκολο. Το να εξοργιστείς όμως με το σωστό άτομο, για το σωστό λόγο, στο σωστό βαθμό, τη σωστή στιγμή, για το σωστό σκοπό και με το σωστό τρόπο, αυτό είναι δύσκολο.
Η συναισθηματική νοημοσύνη είναι αρκετά σχετική με τέτοιου είδους προβληματισμού. Τί όμως είναι η συναισθηματική νοημοσύνη (EQ); Σε τι διαφέρει με τη διανοητική νοημοσύνη (IQ); Με ποιο τρόπο συμβάλλει στην επαγγελματική και στην προσωπική μας επιτυχία; Με ποιους τρόπους μπορεί να βελτιωθεί;
Για αρκετά χρόνια η νοημοσύνη σχετιζόταν με τον παραδοσιακό ορισμό της ευφυίας και μετριόταν με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Το γνωστό σε όλους μας δείκτη νοημοσύνης (IQ). Μάλιστα, επικρατούσε η πεποίθηση ότι ένα άτομο με υψηλό δείκτη νοημοσύνης μπορεί να πετύχει σε κάθε τομέα της ζωής του. Ωστόσο, με το πέρασμα των χρόνων η θεωρία αυτή άρχισε να παρουσιάζει ”κενά” και να μην ανταποκρίνεται πλήρως στην πραγματικότητα.
Έτσι λοιπόν μελέτες και έρευνες απέδειξαν ότι υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες εκτός της ευφυίας που επηρεάζουν αλλά και συμβάλλουν σημαντικά στην πορεία τόσο της επαγγελματικής όσο και της προσωπικής ζωής των ανθρώπων. Οι παράγοντες αυτοί αποτελούν και τη λεγόμενη συναισθηματική νοημοσύνη.
Οι ρίζες της συναισθηματικής νοημοσύνης ανάγονται στην έννοια της ”κοινωνικής νοημοσύνης” που ανέφερε ο Thorndike το 1920 και κυρίως στον ψυχολόγο Howard Gardner που το 1983 πρότεινε τη θεωρία της πολλαπλής νοημοσύνης, υποστηρίζοντας ότι η νοημοσύνη περιλαμβάνει επτά μορφές. Η θεωρία της συναισθηματικής νοημοσύνης έγινε ευρέως γνωστή από τον Daniel Goleman, ψυχολόγο στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαντ.
Με τον όρο συναισθηματική νοημοσύνη νοείται ”η ικανότητα να αναγνωρίζει κανείς τα δικά του συναισθήματα, να τα κατανοεί και να τα ελέγχει. Είναι επίσης η ικανότητα να αναγνωρίζει και να κατανοοεί τα συναισθήματα των ανθρώπων γύρω του και να μπορεί να χειρίζεται αποτελεσματικά τόσο τα δικά του συναισθήματά του όσο και τις διαπροσωπικές του σχέσεις”. (Daniel Goleman, Συναισθηματική νοημοσύνη, εκδ. Ελληνικά Γράμματα)Σε αυτό το σημείο οφείλουμε να επισημάνουμε ότι η διανοητική νοημοσύνη (IQ) και η συναισθηματική νοημοσύνη (EQ) είναι δύο διακριτές και ξεχωριστές ικανότητες του ανθρώπου. Ωστόσο, συνδέονται μεταξύ τους καθώς η μία συμπληρώνει την άλλη.
Διαφορές μεταξύ IQ και EQ
* Το IQ ελέγχει τη λογική, ενώ το EQ τα συναισθήματά μας τόσο απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό όσο και απέναντι στους άλλους
* Το IQ επηρεάζει ελάχιστα τις σχέσεις μας με τους άλλους, ενώ το EQ παίζει καθοριστικό ρόλο στις σχέσεις μας με τους άλλους
* Το IQ είναι απαραίτητο για τη διεκπεραίωση κάθε μορφής εργασίας, ενώ το EQ είναι απαραίτητο για τη διαχείριση κάθε μορφής σχέσης.
Χαρακτηριστικά υψηλής συναισθηματικής νοημοσύνης
Με βάση λοιπόν τα παραπάνω, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ένας άνθρωπος με υψηλό δείκτη συναισθηματικής νοημοσύνης έχει τα εξής χαρακτηριστικά:
Είναι διορατικός, ελέγχει τα συναισθήματά του, καταβάλλει προσπάθεια να κατανοήσει τις απόψεις και τα συναισθήματα των γύρω του και να δει τα πράγματα από τη δική τους οπτική γωνία, ελέγχει τις προσωπικές του προκαταλήψεις και δεν τις αφήνει να επηρεάζουν την κρίση του για τις ικανότητες των άλλων, είναι ικανός να συσπειρώνει και να δραστηριοποιεί τους ανθρώπους γύρω του, δεν κρατά επικριτική στάση απέναντι στους υφισταμένους του, ασκεί κριτική με εποικοδομητικά σχόλια, είναι ειλικρινής για τα συναισθήματα και τις προθέσεις του, είναι υποστηρικτικός, αποφασιστικός, εκφραστικός, έχει με λίγα λόγια την ευκαιρία να γίνει ένας επιτυχημένος ”ηγέτης”.
Πολλοί θα αναρωτιέστε κατά πόσο στέκουν όλα τα παραπάνω και πώς είναι δυνατόν τα συναισθήματα να συμβάλλουν στην επαγγελματικής μας ζωή. Τη προσωπική μας ζωή την αφήνουμε προς το παρόν, αφού για τους περισσότερους η εργασία απορροφά το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς τους.Η αλήθεια είναι ότι στη χώρα μας η συναισθηματική νοημοσύνη δεν τύχει της αναγνώρισης που της αρμόζει. Αντίθετα με την Αμερική και τώρα τελευταία τις χώρες της Σαουδικής Αραβίας όπου μεγάλες επιχειρήσεις δίνουν σημαντική βαρύτητα στη συναισθηματική νοημοσύνη όσον αφορά στη δυναμική των ομάδων εργασίας.
Πως να βελτιώσετε την συναισθηματική σας νοημοσύνη
Για να βελτιώσει κανείς τη συναισθηματική του νοημοσύνη χρειάζεται μεγάλη υπομονή και κυρίως θέληση. Μερικοί τρόποι είναι οι εξής:
* Αναγνωρίστε τα συναισθήματά σας.
* Αναλάβετε την ευθύνη των συναισθημάτων σας
* Προσπαθήστε να προβλέψετε τα συναισθήματά σας
* Προσπαθήστε να είστε λιγότερο επιθετικοί
Όσοι από εσάς νιώθετε την ανάγκη να γνωρίσετε περισσότερα για τη ”συναισθηματική νοημοσύνη”, όσοι από εσάς έχετε θέσει υψηλούς στόχους τόσο για την προσωπική όσο και για την επαγγελματική σας πορεία, τότε δεν έχετε παρά να διαβάσετε το ομώνυμο βιβλίο του Daniel Goleman από τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα.
Για τους fan του είδους ο συγγραφέας προνόησε με το τελευταίο του βιβλίο Social Intelligence το οποίο όμως δεν έχει ακόμα μεταφραστεί στα ελληνικά.
21 ΙΟΥΝΙΟΥ
Όταν η Wnt δεν λειτουργεί σωστά τα μαλλιά γκριζάρουν
Πρωτεΐνη παίζει καθοριστικό ρόλο στο χρώμα των μαλλιών
Νέα Υόρκη
Ερευνητές του Ιατρικού Κέντρου «Langone» του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης απέδειξαν για πρώτη φορά ότι ο μηχανισμός σηματοδότησης της πρωτεΐνης Wnt (που ελέγχει πολλές βιολογικές διαδικασίες) μεταξύ της ρίζας της τρίχας και των βλαστοκυττάρων μελανίνης, υπαγορεύει τον χρωματισμό των μαλλιών.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του επιστημονικού εντύπου Cell, η έρευνα έγινε από τον Δρ Μαγιουμι Ιτο, επίκουρο καθηγητή στο Τμήμα Δερματολογίας «Ronald O. Pereleman» του πανεπιστημίου.
«Γνωρίζαμε εδώ και αρκετές δεκαετίες ότι τα βλαστοκύτταρα του θύλακα της τρίχας και τα κύτταρα που παράγουν την μελανίνη συνεργάζονται για να παράγουν το χρώμα της τρίχας. Ανακαλύψαμε ότι ο μηχανισμός αποστολής σημάτων της πρωτεΐνης Wnt είναι σημαντικός για τις συντονισμένες δράσεις των δύο αυτών σειρών βλαστοκυττάρων και το χρώμα των μαλλιών», εξηγεί ο ερευνητής.
Η μελέτη υποδεικνύει ότι μια πιθανή χειραγώγηση της Wnt μπορεί να αποτελέσει την καινοτόμο στρατηγική για την αντιμετώπιση του γκριζαρίσματος των μαλλιών, καθώς ο άνθρωπος μεγαλώνει. Επίσης θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση για την ανάπτυξη ενός νέου μοντέλου ανάπλασης των ιστών.
«Το ανθρώπινο σώμα έχει πολλούς τύπους βλαστοκυττάρων που έχουν την δυνατότητα να αναγεννούν διάφορα όργανα. Οι τρόποι επικοινωνίας μεταξύ βλαστοκυττάρων της τρίχας και του χρώματος, ειδικά κατά τη φάση της ανανέωσης του τριχωτού της κεφαλής, μπορεί να μας δώσει σημαντικά στοιχεία για το πώς μπορούμε να αναπλάσουμε σημαντικά όργανα του σώματος, που περιλαμβάνουν πολλούς διαφορετικούς τύπους κυττάρων», υπογραμμίζει ο Δρ Ιτο.
Ο ερευνητής και οι συνεργάτες του χρησιμοποίησαν γενετικά μοντέλα τρωκτικών για να εξετάσουν τα πρότυπα σηματοδότησης της πρωτεΐνης Wnt που δίνουν την δυνατότητα συνεργασίας μεταξύ των βλαστοκυττάρων του θύλακα της τρίχας και των βλαστοκυττάρων μελανίνης, ώστε να παραχθεί τριχοφυΐα και να δημιουργηθεί το χρώμα των μαλλιών.
Οι ειδικοί παρατήρησαν επίσης ότι η εκκένωση (ή αναστολή ή μη φυσιολογική) σηματοδότηση της Wnt στα βλαστοκύτταρα του θύλακα της τρίχας, όχι μόνο αναστέλλει την επανάπτυξη της τρίχας, αλλά επίσης εμποδίζει την ενεργοποίηση των βλαστοκυττάρων μελανίνης, που είναι αναγκαία για την παραγωγή του χρώματος της τρίχας. Η ελλιπής ενεργοποίηση της ενεργοποίησης της Wnt στα βλαστοκύτταρα μελανίνης τελικά οδηγεί στον αποχρωματισμό ή λεύκανση της τρίχας.
Από τα πειράματα πάντως προκύπτει και η πιθανότητα, ο μηχανισμός σηματοδότησης της Wnt να είναι η βασική οδός για την ρύθμιση των βλαστοκυττάρων μελανίνης και παρατήρησης της συμπεριφοράς των μελανοκυττάρων σε σχέση με την αναγέννησης της τρίχας. Αυτό θα δώσει νέα στοιχεία για ασθένειες όπου τα μελανοκύτταρα είτε έχουν απολεσθεί (γκρίζα μαλλιά) ή διέρχονται ανεξέλεγκτη ανάπτυξη, όπως στην περίπτωση του μελανώματος.
health.in.gr
21 ΙΟΥΝΙΟΥ
Μειωμένη η χρήση τους στην Ελλάδα
Ένας στους δέκα Ευρωπαίους παίρνει αντικαταθλιπτικά
Ένας σημαντικός αριθμός Ευρωπαίων πολιτών καταφεύγει στη χρήση αντικαταθλιπτικών φαρμάκων για να αισθανθεί καλύτερα, σύμφωνα με διεθνή μελέτη.
Η γερμανοβρετανική έρευνα, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ένας στους δέκα μεσήλικες (ποσοστό 10%) και ένας στους 13 ενήλικες χρησιμοποίησε κάποιο αντικαταθλιπτικό τους προηγούμενους 12 μήνες. Στην Ελλάδα, όμως, εκτιμάται ότι υπάρχει το μικρότερο ποσοστό λήψης αντικαταθλιπτικών σε σχέση με όλες τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.
Οι ερευνητές του Ινστιτούτου ΙΖΑ της Βόννης και του Πανεπιστημίου του Γουόργουικ, με επικεφαλής τον Δρ Ντέιβιντ Μπλαντσφλάουερ και τον καθηγητή Άντριου Όσβαλντ, μελέτησαν ένα τυχαία επιλεγμένο δείγμα περίπου 30.000 Ευρωπαίων από 27 χώρες.
Πιο αναλυτικά, στην Πορτογαλία το 84% δηλώνει ότι δεν έχει πάρει ποτέ αντικαταθλιπτικό, το 5% παίρνει κατά καιρούς («όταν κάποιος αισθάνεται την ανάγκη»), το 2% τακτικά για διάστημα μικρότερο του ενός μηνός και το 9% τακτικά για διάστημα μεγαλύτερο του ενός μηνός. Στην Ελλάδα δεν έχει πάρει ποτέ αντικαταθλιπτικό το 97% του πληθυσμού (το μεγαλύτερο ποσοστό στην Ευρώπη), κατά καιρούς παίρνει το 1%, ενώ τακτικά για διάστημα μεγαλύτερο του ενός μηνός μόλις το 1%.
Ο Δρ Άντριου Όσβαλντ έκανε λόγο για ανησυχητική διαπίστωση. «Τα αντικαταθλιπτικά είναι σχετικά νέο προϊόν. Καθώς ζούμε στην πλουσιότερη και ασφαλέστερη εποχή στην ανθρώπινη ιστορία, ίσως πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί ένας στους δέκα Ευρωπαίους πολίτες μέσης ηλικίας χρειάζεται ένα χάπι για να τα βγάλει πέρα με τη ζωή του. Πρόκειται για ένα τρομακτικά μεγάλο αριθμό ανθρώπων που εξαρτιούνται από μια χημική ευτυχία», επεσήμανε.
Η πιθανότητα κατανάλωσης αντικαταθλιπτικών είναι μεγαλύτερη ανάμεσα στις γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες, στους ανέργους σε σχέση με τους εργαζόμενους, στους λιγότερο μορφωμένους σε σχέση με τους περισσότερο, στους διαζευγμένους ή χωρισμένους σε σχέση με τους παντρεμένους και όσους έχουν σύντροφο.
Η χρήση αντικαταθλιπτικών χαπιών αυξάνεται σταδιακά και αποκορυφώνεται λίγο πριν τα 50 έτη, ενώ μετά αρχίζει σιγά-σιγά να υποχωρεί. Οι άνθρωποι της μέσης ηλικίας έχουν περίπου διπλάσια πιθανότητα να παίρνουν αντικαταθλιπτικά σε σχέση με όσους είναι κάτω των 25 ή άνω των 65 ετών (πράγμα που ισχύει και για τα δύο φύλα).
Αυτή η διαχρονική τάση συμπίπτει με μια άλλη τάση που έχει καταγραφεί διεθνώς, ότι η ευτυχία και η νοητική υγεία βρίσκονται σε υψηλά επίπεδα στην νεανική ηλικία, υποχωρούν σταδιακά ώσπου φτάνουν στο «ναδίρ» στην μέση ηλικία και μετά σταδιακά αυξάνονται πάλι.
Η έρευνα βασίστηκε σε υπολογισμούς των ερευνητών με βάση στοιχεία του Ευρωβαρόμετρου της ΕΕ για την περίοδο Φεβρουάριος-Μάρτιος 2010.
Η γερμανοβρετανική έρευνα, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ένας στους δέκα μεσήλικες (ποσοστό 10%) και ένας στους 13 ενήλικες χρησιμοποίησε κάποιο αντικαταθλιπτικό τους προηγούμενους 12 μήνες. Στην Ελλάδα, όμως, εκτιμάται ότι υπάρχει το μικρότερο ποσοστό λήψης αντικαταθλιπτικών σε σχέση με όλες τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.
Οι ερευνητές του Ινστιτούτου ΙΖΑ της Βόννης και του Πανεπιστημίου του Γουόργουικ, με επικεφαλής τον Δρ Ντέιβιντ Μπλαντσφλάουερ και τον καθηγητή Άντριου Όσβαλντ, μελέτησαν ένα τυχαία επιλεγμένο δείγμα περίπου 30.000 Ευρωπαίων από 27 χώρες.
Πιο αναλυτικά, στην Πορτογαλία το 84% δηλώνει ότι δεν έχει πάρει ποτέ αντικαταθλιπτικό, το 5% παίρνει κατά καιρούς («όταν κάποιος αισθάνεται την ανάγκη»), το 2% τακτικά για διάστημα μικρότερο του ενός μηνός και το 9% τακτικά για διάστημα μεγαλύτερο του ενός μηνός. Στην Ελλάδα δεν έχει πάρει ποτέ αντικαταθλιπτικό το 97% του πληθυσμού (το μεγαλύτερο ποσοστό στην Ευρώπη), κατά καιρούς παίρνει το 1%, ενώ τακτικά για διάστημα μεγαλύτερο του ενός μηνός μόλις το 1%.
Ο Δρ Άντριου Όσβαλντ έκανε λόγο για ανησυχητική διαπίστωση. «Τα αντικαταθλιπτικά είναι σχετικά νέο προϊόν. Καθώς ζούμε στην πλουσιότερη και ασφαλέστερη εποχή στην ανθρώπινη ιστορία, ίσως πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί ένας στους δέκα Ευρωπαίους πολίτες μέσης ηλικίας χρειάζεται ένα χάπι για να τα βγάλει πέρα με τη ζωή του. Πρόκειται για ένα τρομακτικά μεγάλο αριθμό ανθρώπων που εξαρτιούνται από μια χημική ευτυχία», επεσήμανε.
Η πιθανότητα κατανάλωσης αντικαταθλιπτικών είναι μεγαλύτερη ανάμεσα στις γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες, στους ανέργους σε σχέση με τους εργαζόμενους, στους λιγότερο μορφωμένους σε σχέση με τους περισσότερο, στους διαζευγμένους ή χωρισμένους σε σχέση με τους παντρεμένους και όσους έχουν σύντροφο.
Η χρήση αντικαταθλιπτικών χαπιών αυξάνεται σταδιακά και αποκορυφώνεται λίγο πριν τα 50 έτη, ενώ μετά αρχίζει σιγά-σιγά να υποχωρεί. Οι άνθρωποι της μέσης ηλικίας έχουν περίπου διπλάσια πιθανότητα να παίρνουν αντικαταθλιπτικά σε σχέση με όσους είναι κάτω των 25 ή άνω των 65 ετών (πράγμα που ισχύει και για τα δύο φύλα).
Αυτή η διαχρονική τάση συμπίπτει με μια άλλη τάση που έχει καταγραφεί διεθνώς, ότι η ευτυχία και η νοητική υγεία βρίσκονται σε υψηλά επίπεδα στην νεανική ηλικία, υποχωρούν σταδιακά ώσπου φτάνουν στο «ναδίρ» στην μέση ηλικία και μετά σταδιακά αυξάνονται πάλι.
Η έρευνα βασίστηκε σε υπολογισμούς των ερευνητών με βάση στοιχεία του Ευρωβαρόμετρου της ΕΕ για την περίοδο Φεβρουάριος-Μάρτιος 2010.
