«Νίτσε: 99 μαθήματα καθημερινής φιλοσοφίας» – Άλλαν Πέρσυ
Στα 99 κεφάλαια του βιβλίου αυτού ο Άλλαν Πέρσυ συγκεντρώνει τις πιο καίριες σκέψεις του μεγάλου φιλοσόφου, δείχνοντας πώς μπορούμε να τις αξιοποιήσουμε σε κάθε στιγμή της ζωής. Μας βοηθάει να παίρνουμε αποφάσεις, να ανακτούμε το θάρρος μας, να ξαναβρίσκουμε τη σωστή πορεία μας, να σταθμίζουμε τη σημασία των όσων μας συμβαίνουν στη διάρκεια της μέρας. Διαβάστε το!
Από τις Εκδόσεις Πατάκη
2. Ο καλός και ο κακός – Philip Pullman
The Good Man Jesus and the Scoundrel Christ
Μέσα από αυτή την εξαιρετικά δοσμένη, μαγευτική επαναφήγηση της ζωής του Ιησού, ο Φίλιπ Πούλμαν προσεγγίζει με μια διαφορετική ματιά την πλέον καταλυτική ιστορία στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Φορτισμένο με μυστήριο, συμπόνια και τρομακτική δύναμη, το βιβλίο αυτό ρίχνει νέο φως στο ζήτημα της ταυτότητας του Ιησού και θέτει στον αναγνώστη ερωτήματα τα οποία θα συνεχίσουν να τον απασχολούν πολύ καιρό αφ’ ότου ολοκληρώσει και την τελευταία σελίδα. Ένα βιβλίο που έχει προκαλέσει μεγάλο σάλο αφού στις σελίδες του ξαναγράφεται η Καινή Διαθήκη. Ο Ιησούς Χριστός κατά τον Πούλμαν δεν ήταν ένα αλλά δύο πρόσωπα!!!
Η ελληνική έκδοση ωστόσο αφαιρεί από τον τίτλο αυτό τον διαχωρισμό και μένει απλά στον καλό και τον κακό…
Τα συμπεράσματα δικά σας…
Από τις Εκδόσεις Α. Α. Λιβάνη
3. Το κοιμητήριο της Πράγας – Ουμπέρτο Έκο
Στη διάρκεια του 19ου αιώνα, ανάµεσα στο Τορίνο, το Παλέρµο και το Παρίσι, συναντάµε µια υστερική σατανίστρια, έναν αβά που πεθαίνει δύο φορές, µερικά πτώµατα µέσα σ’ έναν υπόνοµο του Παρισιού, έναν Γαριβαλδίνο που ονοµάζεται Ιππόλυτος Νιέβο και χάθηκε στη θάλασσα κοντά στο Στρόµπολι, το ψεύτικο bordereau του Ντρέιφους για τη γερµανική πρεσβεία, τη σταδιακή µεγέθυνση του πλαστογραφήµατος που έγινε γνωστό ως Τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών, το οποίο θα εµπνεύσει στον Χίτλερ τα στρατόπεδα εξόντωσης, Ιησουίτες που δολοπλοκούν εναντίον των Μασόνων, Μασόνους, Καρµπονάρους και Ματσινιανούς που στραγγαλίζουν τους παπάδες µε τα έντερά τους, έναν Γαριβάλδη αρθριτικό και στραβοκάνη, τα σχέδια των Μυστικών Υπηρεσιών του Πιεµόντε, της Γαλλίας, της Πρωσίας και της Ρωσίας, τις σφαγές στο Παρίσι της Κοµούνας, όπου ο κόσµος τρώει τα ποντίκια, αηδιαστικά και ρυπαρά στέκια εγκληµατιών οι οποίοι, ανάµεσα στους ατµούς απ’ το αψέντι, καταστρώνουν εκρήξεις κι εξεγέρσεις στις πλατείες, ψεύτικες γενειάδες, ψεύτικους συµβολαιογράφους, ψεύτικες διαθήκες, διαβολικές αδελφότητες και µαύρες λειτουργίες.
Σχεδόν τριάντα χρόνια µετά Το όνοµα του ρόδου, το οποίο καθιέρωσε τον Ουµπέρτο Έκο ως έναν από τους σηµαντικότερους λογοτέχνες του εικοστού αιώνα, το πολυαναµενόµενο Κοιµητήριο της Πράγας αποδεικνύει ότι το ταλέντο του ιδιοφυούς Ιταλού διανοούµενου παραµένει αστείρευτο.
«Έγραψα ένα μυθιστόρημα. Και το μυθιστόρημα, σε αντίθεση με το δοκίμιο, δεν καταλήγει σε συμπεράσματα αλλά φέρνει στο φως αντιφάσεις. Έτσι λοιπόν, παρουσίασα τη γέννηση και την ανάπτυξη του αντισημιτισμού. Με ενδιέφερε να διηγηθώ πώς μέσα από τη συσσώρευση αυτών των στερεοτύπων δημιουργήθηκαν τα «Πρωτόκολλα». Ο αναγνώστης πρέπει να καταλάβει ότι τίποτε απ’ αυτά δεν ήταν αλήθεια. Ότι όλα ήταν ένα κατασκεύασμα. Γνωρίζω καλά ότι μπορεί να υπάρξουν αμφιβολίες. Αλλά η πρόθεσή μου ήταν να δώσω μια γροθιά στο στομάχι του αναγνώστη. Και πιστεύω ότι του έχω δώσει όλα τα κλειδιά για να καταλάβει το μήνυμά μου.» Ουμπέρτο Έκο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου