Kαιρός φέρνει τα λάχανα…….καιρός τα παραπούλια….λέει μια γνωστή παροιμία …και δεν μπορώ να μην συμφωνήσω…Χμμμμ!!Ναι!!! ας μην σας μπερδεύω όμως ….. .Περίεργα ξεκίνησα όντως….
Υπάρχει κάτι που στοιχειώνει τις σκέψεις μου…
Τελικά όλα αλλάζουν…..???
Τι γίνεται όταν ακόμη και οι πιο σταθερές αξίες δεν ήταν τελικά και τόσο σταθερές??
Όταν χάνεται η πίστη ακόμη και σε κάποια σταθερά πράγματα …??!!!
Ο αιώνια ορκισμένος εργένης φίλος σου!!… παντρεύεται ..!!!
Ο φίλος σου που δήλωνε αιώνια άθεος τελικά δεν είναι και τόσο άθεος ...και κατά ένα περίεργο τρόπο το ανακαλύπτει ξαφνικά όταν αρχίζουν οι αναταράξεις στο αεροπλάνο …!!!
και δεν ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις ή να κλάψεις….!!!
Και φυσικά όλοι έχουν μια καλή δικαιολογία για όλα αυτά…επικαλούμενοι φράσεις του τύπου ..πως τάχα η ζωή είναι απρόβλεπτη και ..πως άσε τη ζωή να σε πάει….γιατί πρέπει να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και συλλογίζεσαι για μια ακόμη φορά πως τελικά συχνά < οι περισσότεροι άνθρωποι επιδιώκουν με περισσή επιμέλεια τη δυστυχία τους,κάνουν - ασυναίσθητα - ότι μπορούν για να δυστυχήσουν (πολλές φορές στο όνομα της ευτυχίας) και τελικά τα καταφέρνουν περίφημα...και μετά παραπονιούνται...>> ….και θές να πείς τόσα πολλά…
δεν το κάνεις όμως το θεωρείς μάταιο!!! Και απλά μένεις στη σιωπή ...Ξέρεις όμως πολύ καλά πώς ….<<η σιωπή καμιά φορά λέει βαριές κουβέντες>>….
Τ.Κ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου