Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

Μόνο να μη χάσουμε τη χαρά μας

Απόσπασμα από άρθρο της Μαρίας Κατσουνάκη που διάβασα στην Καθημερινή. Το μοιράζομαι μαζί σας.

Για το μόνο που ανησυχούσε ήταν να «μη μας πάρουν τη χαρά μας…». ‘Έλεγε και ξανάλεγε σαν να μονολογούσε. Καθόταν στη διπλανή θέση του αεροπλάνου, και στη διάρκεια του τρίωρου ταξιδιού, αφηγήθηκε τη ζωή της με ένα τρόπο συναρπαστικό απλό και αφοπλιστικά ειλικρινή…. Είναι κοντά στα 50, ντυμένη με φόρεμα και αθλητικά, είναι όμορφη με ένα τρόπο ανεπιτήδευτο και αυτάρκη. Άνθρωπος ανήσυχος, ακούραστος, φιλομαθής, φιλοπερίεργος. Όταν έρχεται η κουβέντα στην οικονομική κρίση, η αγωνία της εντοπίζεται σε ένα μόνο πράγμα: στην απώλεια της χαράς. Με αιφνιδιάζει.

…. Η γυναίκα που κάθεται δίπλα μου δεν έχει την πολυτέλεια των καταθλίψεων ή της μεμψιμοιρίας. Η ζωή την τραβάει από το μανίκι.

…. Την παρακολουθώ, μάλλον σιωπηλή με ελάχιστες παρεμβάσεις. Μοιάζει με ηρωίδα μυθιστορήματος, ο λόγος της έχει ακρίβεια, αμεσότητα και ακρίβεια, ζυγίζει τα γεγονότα, δεν τα μεγεθύνει, δεν τα δραματοποιεί, ακόμη και εκείνα (όπως οι αιφνίδιοι θάνατοι) που καθορίζουν τον ανθρώπινο βίο.

Δεν ήταν αγανακτισμένη, με την οικονομική κρίση. Αυστηρή ναι, θυμωμένη ναι. Αυτό που θα μπορούσε να τη διαλύσει, όμως, είναι η απραξία. Η καθήλωση. Είναι εκπαιδευμένη να βρίσκει λύσεις, να αναπληρώνει τις απώλειες, να μην κάμπτεται από την αποτυχία.

Η γυναίκα αυτή, γήινη και μεθοδική, συγκεντρώνει τη δυναμική μιας Ελλάδας με αντοχές και προοπτική. Επινοητικότητα και ασκημένο ένστικτο επιβίωσης. Στο δαιδαλώδες αεροδρόμιο του προορισμού μας, χωρίς να μιλάει καμία ξένη γλώσσα, έβρισκε πιο γρήγορη απ΄όλους τη σωστή κατεύθυνση και τις εξόδους. Συγκεντρωνόταν στο στόχο της και προχωρούσε με βήμα σταθερό και αποφασισμένο. Την παρατηρούσα. Τη θαύμαζα και την καμάρωνα. Δεν άφηνε καμία αμφιβολία ότι εκείνο που δεν θα επιτρέψει από κανένα να της στερήσει, είναι μόνο ένα πράγμα: τη χαρά της.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου