Πέμπτη 5 Απριλίου 2012

Όταν ήμουν μικρός

Θυμάμαι …

Οταν ήμουν μικρός δεν με ένοιαζαν οι ειδήσεις.
Ηταν η ώρα των μεγάλων.Η ώρα που εγώ έπρεπε να αλλάξω δωμάτιο. Να επιστρέψω στα αυτοκινητάκια μου και στα παιχνίδια μου.
‘O,τι απασχολούσε τους μεγάλους ήταν τόσο μα τόσο βαρετό. Δεν είχε καμμία χάρη.Κανένα χρώμα. Καμμία γεύση.
Βέβαια ήταν κάτι σημαντικό για αυτούς.Τα σύμφωνα που άκουγα απ’τα χείλη των μεγάλων την ώρα των ειδήσεων ήταν δύο.Το σίγμα και το ταφ.Ολα μαζί ΣΣΣΣΣΤ !!!!
Σσσστ ! γιατί μιλούσε ο κύριος με τη γραβάτα για έναν άλλον κύριο με γραβάτα, ο οποίος με τη σειρά του φώναζε σε έναν άλλον κύριο με γραβάτα και όλοι μαζί ήταν πολύ στεναχωρημένοι στα μάτια μου.
Μόνο σαν έβγαινε ένας άλλος κύριος με γραβάτα και έλεγε τον καιρό κάπως τα πράγματα χαλάρωναν στο σαλόνι. Οταν δε, γέμιζε η οθόνη με μικρούς ήλιους τότε μπορούσα να συνεχίσω την δική μου “φασαρία”. Αν όμως γέμισε συννεφάκια και βροχές έπρεπε λίγο ακόμα να περιμένω.
Φοβόντουσαν οι μεγάλοι την βροχή. Εμένα πάλι δεν με πείραζε. Τα παιδιά δεν τα απασχολεί η βροχή. Εχουν άλλο καιρό, άλλη διάθεση, άλλα ενδιαφέροντα.
Παιχνίδι και αγκαλιά θέλουν τα παιδιά
Όχι τηλεόραση αλλά παιχνίδι .Όσο κι αν τρέχει η γάτα να πιάσει το ποντίκι στην οθόνη,ποτέ δεν είναι το ίδιο απ’το να κάνεις εσύ τη γάτα ή γιατί όχι και το ποντίκι.
Θα μου πεις …. που να βρεις το κέφι με όλα αυτά που μας έχουν μιζεριάσει.
Να το βρεις, γιατί όσα προβλήματα κι αν έχεις, όσες σκοτούρες ,τα βάσανα είναι για μας ….ασ’τα παιδιά να ονειρεύονται.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου